اندیشه اشراق

ای برادران حقیقت ، هیچ شگفت نبود اگر فریشته فاحشه نکند و بهیمه کار زشت کند ، که فریشته آلت فساد ندارد و بهیمه آلت عقل ندارد . بل که شگفت کار آدمی است که فرمانبر شهوت شود و خویش را سخره ی شهوت کند ، با نور عقل . و به عزت بار خدای ، آن آدمی که به وقت حمله ی شهوت قدم استوار دارد از فرشته افزون است و باز ، کسی که منقاد شهوت بود از بهیمه بس بتر است .

شهاب الدین سهروردی(شیخ اشراق)

پر کن پیاله را
که این جام آتشین
دیری است ره به حال خرابم نمی برد
این جام ها ــ که در پی هم می شود تهی ــ
دریای آتش است که ریزم به کام خویش
گرداب می رباید و آبم نمی برد!

من با سمند سر کش جادویی شراب
تا بی کران عالم پندار رفته ام
تا دشت پرستاره ی اندیشه های گرم
تا مرز ناشناخته ی مرگ و زندگی
تا کوچه باغ خاطره های گریز پا
تا شهر یادها ...
دیگر شراب هم
جز تا کنار بستر خوابم نمی برد!

هان ای عقاب عشق!
از اوج قله های مه آلود دور دست
پرواز کن به دشت غم انگیز عمر من
آنجا ببر مرا که شرابم نمی برد!
آن بی ستاره ام که عقابم نمی برد!

در راه زندگی
با این همه تلاش و تمنا و تشنگی
با اینکه ناله می کشم از دل :که آب ... آب!
دیگر فریب هم به سرابم نمی برد
پر کن پیاله را ...

فریدون مشیری

(Peak of Eloquence (Nahjul Balagha

When Imam Ali was asked about Faith in Religion, he replied that the structure of faith is supported by four pillars endurance, conviction, justice and jihad. Endurance is composed of four attributes: eagerness, fear, piety and anticipation (of death). so whoever is eager for Paradise will ignore temptations; whoever fears the fire of Hell will abstain from sins; whoever practices piety will easily bear the difficulties of life and whoever anticipates death will hasten towards good deeds. Conviction has also four aspects to guard oneself against infatuations of sin; to search for explanation of truth through knowledge; to gain lessons from instructive things and to follow the precedent of the past people, because whoever wants to guard himself against vices and sins will have to search for the true causes of infatuation and the true ways of combating them out and to find those true ways one has to search them with the help of knowledge, whoever gets fully acquainted with various branches of knowledge will take lessons from life and whoever tries to take lessons from life is actually engaged in the study of the causes of rise and fall of previous civilizations . Justice also has four aspects depth of understanding, profoundness of knowledge, fairness of judgment and dearness of mind; because whoever tries his best to under- stand a problem will have to study it, whoever has the practice of studying the subject he is to deal with, will develop a clear mind and will always come to correct decisions, whoever tries to achieve all this will have to develop ample patience and forbearance and whoever does this has done justice to the cause of religion and has led a life of good repute and fame. Jihad is divided into four branches: to persuade people to be obedient to Allah; to prohibit them from sin and vice; to struggle (in the cause of Allah) sincerely and firmly on all occasions and to detest the vicious. Whoever persuades people to obey the orders of Allah provides strength to the believers; whoever dissuades them from vices and sins humiliates the unbelievers; whoever struggles on all occasions discharges all his obligations and whoever detests the vicious only for the sake of Allah, then Allah will take revenge on his enemies and will be pleased with Him on the Day of Judgment.

ولادت امام علی (ع)

تا صورت پیوند جهان بود، علی بود

تا نقش زمین بود و زمان بود، علی بود

شاهی که ولی بود و وصی بود، علی بود

سلطان سخا و کرم و جود، علی بود

هم آدم و هم شیث هم ایوب و هم ادریس

هم یوسف و هم یونس وهم هود، علی بود

هم موسی و هم عیسی و هم خضر و هم الیاس

هم صالح پیغمبر و داوود، علی بود

مسجود ملایک که شد آدم ز علی شد

در قبله محمد بد و مقصود، علی بود

آن عارف سجاد که خاک درش از قدر

بر کنگره عرش بیفزود، علی بود

هم اول هم آخر و هم ظاهر و باطن

هم عابد و هم معبد و معبود، علی بود

چندانکه در آفاق نظر کردم و دیدم

از روی یقین در همه موجود، علی بود

این کفر نباشد، سخن کفر نه اینست

تا هست علی باشد و تا بود، علی بود

سرو دو جهان جمله ز پیدا و ز پنهان

شمس الحق تبریر که بنمود، علی بود

كشاورزی الاغ پیری داشت كه یك روز اتفاقی به درون یك چاه بدون آب افتاد. كشاورز هر چه سعی كرد نتوانست الاغ را از درون چاه بیرون بیاورد. برای اینكه حیوان بیچاره زیاد زجر نكشد، كشاورز و مردم روستا تصمیم گرفتند چاه را با خاك پر كنند تا الاغ زودتر بمیرد و زیاد زجر نكشد.
مردم با سطل روی سر الاغ خاك می ریختند اما الاغ هر بار خاك های روی بدنش را می تكاند و زیر پایش می ریخت و وقتی خاك زیر پایش بالا می آمد، سعی می كرد روی خاك ها بایستد. روستایی ها همینطور به زنده به گور كردن الاغ بیچاره ادامه دادند و الاغ هم همینطور به بالا آمدن ادامه داد تا اینكه به لبه چاه رسید و بیرون آمد.
نکته: مشكلات، مانند تلی از خاك بر سر ما می ریزند و ما همواره دو انتخاب داریم: اول اینكه اجازه بدهیم مشكلات ما را زنده به گور كنند و دوم اینكه از مشكلات سكویی بسازیم برای صعود.