و اي حسين (ع)! با تو چه بگويم؟.........
”شب تاريك و بيم موج و گردابي چنين هايل“ و تو اي چراغ راه! اي كشتي ‌رهايي!

اي كه ” مرگ سرخ “ را برگزيدي تا عاشقانت را از ” مرگ سياه “ برهاني ، تا با هر قطره‌ خونت ، ملتي را حيات بخشي و تاريخ را به طپش آري و كالبد مرده و فسرده عصري را گرم كني و بدان جوشش و خروش زندگي و عشق و اميد دهي! ايمان ما، ملت‌ ما، تاريخ فرداي ما، كالبد زمان ‌ما، به تو و خون تو محتاج است.
معلم شهید دکتر علی شریعتی